Een jonge moeder van 30 jaar kwam vorig jaar bij mij in de praktijk voor een Dorn-behandeling. Eén jaar daarvoor was ik vlak voor de geboorte van haar tweede kindje bij haar thuis geweest.
Als experiment, om te kijken in hoeverre voetreflexologie kon helpen om een soepele bevalling te hebben, wilde ik graag drie moeder-in-spé behandelen. Zij was de derde. Alle drie zijn ze probleemloos en snel van hun jonge spruitje bevallen! Toeval of niet, ik was blij met het resultaat! Naar mijn idee, kan een voetreflexologiebehandeling het lichaam in balans brengen vlak voor zo’n intense beleving, zodat alle focus kan liggen op het creëren van de meest optimale interne staat om een nieuw mensje ter wereld te brengen. Gelukkig dacht zij aan mij een jaar later…
Ze had eigenlijk al vanaf haar 18e af en toe last van haar onderrug gehad. Toentertijd was ze al meerdere malen bij een fysiotherapeut geweest. Tijdens en na haar tweede zwangerschap had ze last gehad van bekkeninstabiliteit en ze liep sinds haar bevalling weer bij de fysio. Bijna wekelijks kwam ze bij hem. Behandelingen, oefeningen, het hielp allemaal niet afdoende. Toen ze het advies kreeg om dan maar te proberen om om de week de hele week pijnstillers te slikken om te kijken of haar klachten dán zouden afnemen, in combinatie met oefeningen, was voor haar de maat vol. Ze wilde niet zoveel pijnstillers slikken!
Ze liep graag hard. Het hielp haar om haar hoofd leeg te maken, even nergens aan te hoeven denken, even alleen met zichzelf te zijn, maar ze had het al meer dan 7 maanden niet meer kunnen doen. Ze miste het lopen heel erg. Ik hoopte voor haar dat ze dat binnen niet afzienbare tijd weer op zou kunnen pakken. Bij de eerste Dorn-behandeling bleek dat de rechterkant van haar heupen 1 centimeter hoger stond dan de linkerkant en dat haar linker bekkenblad naar achter gekanteld leek te zijn. Ook haar stuitje stond scheef. Bij de overgang van haar bekken naar haar lendenwervels, onder in haar rug leken de wervels naar binnen te vallen. De spieren in haar rug en schouders zaten vast en haar wervelkolom leek naar links gedraaid te staan. Er was dus werk aan de winkel! En dan niet alleen voor mij, maar ook voor haar! Gelukkig nam zij mijn adviezen ter harte. Adviezen zoals bijvoorbeeld: “Drink meer water!” “Gebruik minder suiker! (Zorgt o.a. voor minder vermoeidheidsklachten)” en “Let op je houding! Denk RECHT!”.
Na de derde behandeling vertelde ze me dat ze weer had hardgelopen. Het was “maar” 2 kilometer geweest, maar ze kon het weer! Langere afstanden volgden. Sindsdien zie ik haar af en toe, soms zitten er wel vier maanden tussen. Haar klachten hebben niets meer met haar bekkenklachten te maken, maar zijn nu meer stress-gerelateerd; spieren die vast zitten en dan met name in schouder- en nekgebied. Ze is zich veel bewuster geworden van haar lichaam; is ergere klachten vóór en weet wanneer ze weer beter voor een afspraak kan komen. De laatste keer dat ik haar behandelde, ongeveer een maand geleden, kwam ze voor een “check-up”. Ze wilde graag weten of ze nog “recht”stond. Ze ging namelijk snowboarden met haar man. Iets wat ze al jaren niet meer had aangedurfd in verband met haar lichamelijke klachten.
Naderhand sprak ik haar. Ze had een geweldige mini-vakantie gehad en had het zó fijn gevonden om weer van de pistes af te kunnen suizen! Ze stráálde toen ze het mij vertelde. Ik was blij voor haar én trots op haar. Sámen waren we zo ver gekomen, alleen had ik het waarschijnlijk het niet voor elkaar kunnen krijgen. Zonder haar eigen inzet, zonder weer te gaan luisteren naar haar eigen lichaam en daardoor op tijd in te grijpen, rust te pakken, of voor een behandeling te komen had zij niet zo heerlijk ontspannen genietend op haar snowboard kunnen staan!
De kreet “Let goed op je houding, denk RECHT!” is er één die ik praktisch iedere klant van mij meegeef. Waarom? Dát lees je in mijn volgende column!
Warme groet,
Renée van der Kroon
Praktijk Heel-zaam Deventer
(Dorn-therapeut, voetreflexologe en complementair therapeut)
www.heel-zaamdeventer.nl
“Voor als u zich weer met plezier door uw leven wilt bewegen…”
