Als klein kindje wist ik het al: ik ga dieren beter maken en vanaf jonge leeftijd stond vast dat ik dierenarts ging worden. Toen wist ik nog niet hoe groot de omweg ging worden om in mijn eigen praktijk dieren met klassieke homeopathie te behandelen.
Mijn naam is Mirjam Kooy (46) en schrijf elke week in mijn blog over mooie, hilarische en soms trieste ervaringen. In deze blog vertel ik over de omweg en over de tranen van geluk en verdriet om mijn grote vriendin: Saar.
De omweg
Mijn lieve moeder werd soms wanhopig van de gewonde dieren die ik van straat meebracht. Vogeltjes die uit het nest waren gevallen, egeltjes die ik vond en soms een zielige poes. Ik wilde ze allemaal beter maken en als dat niet meer kon kregen ze een mooi grafje in onze tuin. Toen het zover was om me aan te melden voor dierengeneeskunde werd me dat met nadruk afgeraden omdat ik veel te gevoelig voor het beroep zou zijn. Het moest volgens de decaan echt iets anders worden. En zo rolde ik de mode in. Maar keuzes die je niet met je hart maakt zijn op lange termijn niet bestendig. Er kwam een nieuwe dierenartsenpraktijk in mijn dorp. Ik trok mijn stoute schoenen aan om naast de vaste baan twee avonden in de week als assistente aan het werk te gaan. Overdag het modepoppetje en ’s avonds in een witte jas assisteren. Maar ik wist het direct: dit is wat ik ga doen. Baan bij het modebedrijf opgezegd en full time aan de slag met en voor dieren.
Saar
Door mijn nieuwe baan had ik ruimte om een lang gekoesterde droom in vervulling te laten gaan: een eigen hond. Dat werd Saar (zie foto), een prachtig en lief Bouvierpuppy. In de dierenartsenpraktijk was er ruimte genoeg om haar elke dag in de buurt te hebben. Saar kreeg echter al jong gezondheidsproblemen. Ze brak binnen een half jaar drie keer een teen met gewoon rennen, wat jonge honden graag doen. Het gevolg was pijn door artrosevorming in de tenen waardoor ze pijnstilling nodig had. hierdoor kreeg ze een maagzweer waar nieuwe medicatie voor nodig was omdat anders de pijnstiller niet binnen werd gehouden. De twijfel groeide; zoveel mediatie om alleen de pijn te bestrijden. Omdat de levensverwachtingen drastisch achteruit gingen, kreeg ik het advies een homeopaat te bezoeken. Door de behandeling met homeopathie werd Saar weer de vrolijke speelse hond en konden de pijnstillers gestopt worden.
Het goede pad
Wat er met Saar gebeurde heeft mij op het pad van de homeopathie gebracht. Ik zag in dat behandeling van ziekte anders kon en wilde leren om op deze natuurlijke manier dieren blijvend beter te maken. In 2013 heb ik de opleiding veterinaire klassieke homeopathie afgerond. Ik was het goede pad ingelopen. Onbegrijpelijk mooi en droevig is dat Saar de dag na mijn afstuderen stierf. Ze is bijna 13 jaar oud geworden.
Mijn gezin
Mijn gezin bestaat uit twee honden uit het asiel, Angus en Rosie, en twee katten, Guusje en Japie. Ook weer dieren waar ik dagelijks van geniet en veel van leer. Mijn vriend heeft drie jaar geleden het roer omgegooid en zit in het derde jaar van de opleiding homeopathie. Sinds een half jaar behandelt hij mensen onder supervisie. Leven is soms lef hebben en met de hulp en aanwijzingen van mens en dier ben ik intens blij met mijn beroep: klassiek homeopaat voor dieren. Gelukkig mag ik nog langer dan 20 jaar werken voor ik met pensioen ga!
Mirjam Kooy – Klassieke homeopathie voor dieren
