Het onderwerp voor dit eerste blog kwam enkele weken geleden zo op mij afgewandeld. Toen in één en dezelfde week drie mij onbekende mensen dezelfde vraag stelden via Facebook en de website.
Ze hadden mijn artikel over Hooggevoeligheid en Solumolie gelezen en wilden weten of deze olie ook hun hooggevoelige kind kon ondersteunen. Ik was hierdoor verrast want de artikelen waaraan ze refereerden, gingen over mijn afstudeeronderzoek naar de relatie en werking van Solumolie bij klachten door hooggevoeligheid, een onderzoek van nu alweer tien jaar geleden. Sinds het verschijnen van een boek over dit thema van Elaine Aron, (zij introduceerde de term HSP: High Sensitive Person) was hooggevoeligheid een tijdje hip en happening en dat lijkt het nu opnieuw te zijn. Vandaar waarschijnlijk dat de artikelen wederom op internet circuleren. Op de website van Wegwijs in Bewustzijn staan ze onder ‘Publiciteit’.
Ik heb de vraagstellers alle drie een antwoord gegeven in dezelfde trant, dat ik nooit een advies geef zonder de persoon en zijn of haar omstandigheden gezien te hebben, omdat het slagen van een behandeling direct samenhangt met de oorzaak van de klachten. Hooggevoeligheid staat in tegenstelling tot wat veel mensen denken niet altijd zomaar op zichzelf. Er kunnen allerlei factoren meespelen bij het veroorzaken, in standhouden of verergeren van hooggevoeligheidsklachten. Het is dan ook een misverstand te denken dat Solumolie alleen, de oplossing hiervoor is. Je hebt mensen die van nature hooggevoelig zijn, maar factoren die ook een rol kunnen spelen bij het ontwikkelen van hooggevoeligheidsklachten zijn bijvoorbeeld langdurige ziekten; langdurig heftige ervaringen; chronisch in een stressvolle en/of onrustige omgeving zijn; teveel, te vaak en te snelle veranderingen. Dat laatste is vooral bij kinderen een factor omdat het gaat om ontwikkelingen die zij niet zelf in de hand hebben. Een onvoorspelbaarheid die onveiligheid en extra stress geeft.
Dat veel mensen hooggevoeligheid als iets op zichzelf staands zien is niet zo gek. In veel media word het als zodanig gepresenteerd. In bepaalde kringen wordt het gezien als een extra kwaliteit bovenop de kwaliteiten die deze persoon al heeft. Soms wordt bij mij de indruk gewekt dat ouders onderling hooggevoeligheid als soort van statussymbool duiden, ook weer niet vreemd want zo impliceert bijvoorbeeld het woord ‘hooggevoeligheid’, dat er ook ‘laaggevoeligheid’ bestaat. En lijkt iemand met hooggevoeligheid uit de benadering van veel media een beter mens te zijn.
Iets over het onderzoek
Een wonderlijke ontwikkeling die tien jaar geleden de reden was voor mijn onderzoek. Hooggevoeligheid als extra, in de zin van beter, ontketende in esoterische kringen een run op dit etiket. Terwijl een andere groep, de Elaine Aron-believers onder psychologische begeleiding leerde weerbaar te worden tegen de overweldigende wereld. Ondertussen in de bibliotheek vond ik de boeken over dit onderwerp in de categorie ‘Psychiatrie’. Ik chargeer het hier een beetje maar het laat zien hoe bepalend een visie kan zijn op eenzelfde kenmerk/kwaliteit/ of aandoening, en dus daarmee bepalend voor het herkennen en hanteren van de klachten, want laat ik over één ding duidelijk zijn: het leven met hooggevoeligheidsklachten is niet gemakkelijk. Wat ik met mijn onderzoek wilde bereiken is dat het niet meer zou draaien om die visies. Ik wilde het terugbrengen naar de kern: wát is de essentie van hooggevoeligheid? Is er in het fysieke lichaam eenzelfde essentie die daaraan analoog is? Naar mijn vermoeden was dat dan de ingang voor behandeling van hooggevoeligheidsklachten.
Heel in het kort, kan je zeggen dat de essentie van hooggevoeligheid een verstoorde zenuwprikkelgeleiding is tussen de mens in contact met zijn of haar omgeving. Dit kan overgevoeligheid veroorzaken op alle denkbare gebieden: licht; geluid;geur; aanraking; alle soorten veranderingen; waarneming algemeen; voeding; stoffen, et cetera. Ik vond deze essentie in het BBRS-systeem, (het weke bindweefsel) van het menselijk lichaam. Hier vind de zenuwprikkelgeleiding plaats tussen de mens en zijn omgeving. Het onderzoek was om deze theorie aan te tonen. De werking van Solum oliginosum is het harmoniseren van het weke bindweefsel opdat de prikkelgeleiding in het fysieke systeem harmonieus verloopt en ook zo naar buiten (de mens) uit kan werken. Het middel is ontwikkeld voor tal van fysieke aandoeningen. Ik koos voor Solum vanwege de analogie met hooggevoeligheid en het werkingsgebied, het BBRS-systeem. Wat Solumolie kort gezegd doet is het bevorderen van het herstel van iemands natuurlijke ritme. En helaas schuilt daarin het misverstand dat een periode van behandeling met deze olie voldoende is om de klachten op te lossen.
Triple R
Want niets is minder waar. Eerder in deze blog schreef ik het al. Er zijn mensen die hooggevoelig geboren zijn en mensen die klachten van hooggevoeligheid ontwikkelen. Mensen die van nature hooggevoelig zijn hoeven, wanneer zij in volkomen harmonieuze interactie met hun omgeving zijn, niet per se klachten te hebben en zo kunnen mensen die klachten door hooggevoeligheid hebben hiervan herstellen. Als er de bereidheid is om levensgewoonten zo aan te passen dat dit een positief effect op de klachten heeft. Dat blijkt vaak moeilijk want de meest heilzame factor in het leven van iemand met hooggevoeligheidsklachten is de triple R: Rust, Reinheid, Regelmaat. De grootste doelgroep met klachten zijn kinderen. Helaas is het zo dat kinderen zelf weinig over deze factor kunnen beslissen en ouders wel de klachten van hun kind erkennen maar de noodzaak van de ‘triple R’ niet zien en dus logischerwijs de bereidheid niet hebben ernaar te handelen.
Hooggevoeligheid is een kat
Erkenning en bereidheid tot handelen vraagt om een stukje bewustzijn. Stel je hooggevoeligheid eens voor als een kat. Ik vind een kat een prachtige metafoor voor hooggevoeligheid als kenmerk in het algemeen. Een kat houdt niet van veranderingen, kan slecht tegen logeren, verhuizen of eigenlijk tegen alles wat zijn natuurlijke patroon doorbreekt. Niet teveel mee frutten want dan haalt ze uit. Ook plotseling omslaand weer, harde geluiden en verder alles wat zo’n beetje plotseling komt, daar houdt poes niet van, dat levert stress op en al naar gelang het karakter, geeft dat de nodige reacties. Dus wat doen wij, poezenliefhebbers die we zijn? Wij houden daar rekening mee. Poes krijgt een vaste eet- en poepplek, poes hoeft niet mee op vakantie, poes gaat niet zoals wel vaak een hond overal mee naar toe, en we veranderen zeker niet zomaar het voer van poes…
Als we hierbij stilstaan kunnen we ons afvragen waarom het voor de kat wel kan, maar voor onszelf en of onze kinderen zo lastig lijkt. In mijn praktijk werk ik ook hieraan met mensen, tot waar gaat je bereidheid? Zitten er grenzen aan en hoe kunnen we binnen deze grenzen een ritme tot stand brengen waarbinnen je wel in harmonie met je omgeving kan zijn, of met dat in je omgeving wat de grootste stressor is. Hooggevoeligheidsklachten doen een appèl op ons bewustzijn: Wat sluit bij ons aan en willen we toelaten in ons leven, op ieder niveau en daar steeds opnieuw voor leren kiezen.
Eind mei hou ik de lezing ‘Hooggevoeligheid, ‘t blijft een dingetje’. In deze lezing ga ik wat dieper in op de essentie van Hooggevoeligheid en wat het van ons vraagt. Ik vertel over mijn eerste kennismaking met Solum oliginosum, mijn relatie met hooggevoeligheid en ik hoop mensen nieuwe gezichtspunten mee te geven. De lezing word gegeven in week 21 in Amsterdam en Meppel. Aanmeldmogelijkheden, precieze data, locatie en tijdstippen verschijnen binnenkort op mijn website en op de evenementenkalender van IkKiesNatuurlijk.nl.
Heeft u vragen dan kunt u die stellen via het contactformulier op mijn website.
Deze blog is geschreven door Babet M. Ch. Bruns.
Foto: Moyan Brenn (Flickr, CC BY)
