Ik kan honderd redenen bedenken om te starten met een moestuin: om fysiek bezig te zijn, ecologisch verantwoorder leven, even tot rust komen, het sociale contact in een volkstuin of gewoon om eens iets ander te eten dan wat je lokale supermarkt te bieden heeft.
Toch is er altijd één factor geweest die me nog het meest heeft gemotiveerd: smaak. Iets dat je zelf teelt, smaakt altijd beter. Een belangrijke levensles die ik al van kleins af aan meekreeg door mijn grootouders.
“Jaja, dat heeft hem van geen vreemden”
Deze legendarische woorden zei mijn bomma, ‘bonneke’ zoals wij ze noemen, een week nadat ik ze had meegenomen naar mijn moestuin in de serre. Het was niet de grootste serre, nog de meest tot de verbeelding sprekende, maar het bezorgde me wel groenten die smaakten naar meer. Het deed haar zichtbaar deugd nog eens tussen de groenten te staan. Het deed haar ook terugdenken aan de tijd dat ze nog samen met mijn bompa een weelderige moestuin bewerkte meer dan 10 jaar geleden. Een mooie tijd. Een tijd waarin alle kleinkinderen telkens eerst naar de serre achteraan liepen om in de mooiste, rode tomaten te bijten voor we dag gingen zeggen aan bonneke en bompa. Waren het geen tomaten dan plukten we stekebezen of rode bessen. Heel de tuin stond vol lekkers. Kiezen was verliezen. Gelukkig hoefden we niet te kiezen en mochten we ons vol eten tot we buikpijn kregen. Geen groter compliment voor onze bompa dan buikpijn.
De échte smaak van groenten
Jammer genoeg stierf hij veel te jong en liet hij bonneke, ons en zijn moestuin achter. Hij liet ons tegelijk de rijkste erfenis achter die we maar konden krijgen: de échte smaak van groenten. Een smaak die je in geen enkele supermarkt terug kan vinden. Een smaak waarvoor je terug het veld in moet gaan om ze te vinden.
Daarom doet het haar ook zichtbaar deugd wanneer ze merkt dat wij ‘de jeugd’ de nobele stiel van het moestuinieren in ere proberen te houden. Zelf ben ik niet de enige in de familie die een moestuin heeft. Nonkels, vaders en neven proberen elk op hun eigen manier eigen groenten en fruit te kweken. En nee, dat hebben we van geen vreemden.
À la recherche du temps perdu
We zijn allemaal op zoek naar de smaak van vroeger, van een mooie maar niet vergeten tijd. We zijn allemaal op zoek naar de smaak van de rode bessen, stekebezen en tomaten die we toen aten. Tot we op een dag in een tomaat gaan bijten en “À la recherche du temps perdu” –gewijs beseffen dat dat de échte smaak van een tomaat is. De smaak zoals we ze hebben leren kennen en die niet kan tippen aan eender welke andere tomaat. En als ik daar op een dag in slaag, dan zal die dag mij deugd doen. Simpelweg omdat ik dan weet dat die tomaat van geen vreemden komt.
Deze blog is geschreven door Robby Sallaets, Groenten uit Edegem
Volg Robby ook op Facebook »
