Tandheelkunde is een technisch vak. Niettemin zijn er biologische aspecten aan verbonden die onvoldoende in de opleiding aan bod komen en vaak tot chronische klachten aanleiding kunnen geven.
Tanden en kiezen zijn in principe levende fenomenen. Zij kunnen reageren op lichaamsvreemde stoffen die voortdurend in de mond aanwezig zijn. We denken aan het kwikhoudende amalgaam dat toxisch is, aan kunststoffen waar mensen intolerant op kunnen reageren, diverse metaallegeringen en niet te vergeten het giftige fluoride dat als afvalproduct van de metaalindustrie in de tandheelkunde niet meer weg te denken is.
De reacties van de tand of kies hier op kunnen tot gevolg hebben dat de zenuw in het element afsterft en er een dode tand of kies ontstaat. Er komt een lijkje in de kaak dat uiteraard toxisch is. Immers, bacteriën en virussen in de kanaaltjes van het tandbeen blijven achter in gezelschap van gedenatureerde eiwitten die het giftige aspect van het element benadrukken. De kracht van het immuunsysteem is dan nodig om zo’n element rustig te houden. Weerstand is dan belangrijk. Als deze faalt of onvoldoende is kan de dode kies opspelen en pijn gaan doen omdat ontstekingen in de kies hun kans krijgen. Dus een griepje kan een voorbode van kiespijn zijn. Dode elementen noemen we focale storingen of haarden en kunnen een blokkade voor de therapie zijn waar de patiënt voor bij de dokter onder behandeling is.
Een zenuwbehandeling is geen oplossing hiervoor. Wel kan daardoor de kiespijn gunstig beïnvloed worden maar het leven van de kies komt niet terug.
Dit artikel is geschreven door Fred Neelissen, bio-energetisch tandarts
Foto: Conor Lawless (Flickr, licentie: CC BY 2.0)
