Dat ik me vooral met de honingbij bezig zou gaan houden … dat had ik zelf niet kunnen bedenken. Na 25 jaar hobbyimker te zijn geweest heb ik gekozen voor het imkerberoep “nieuwe stijl”.
Mijn naam is Thomas Freitag (61) en ik schrijf en praat graag over bijen. Ik ben altijd hobbyimker geweest en sinds 1 jaar verbonden aan de Imkerij Stad en Streek in Rosmalen. In deze blog vertel ik over mezelf … en hoe alles zo is gekomen.
“Imkers zijn mannen boven de 60 en ze zijn saai”
Het is moeilijk het moment te bepalen waarop ik wist dat ik imker “nieuwe stijl” ging worden. Ergens was er al lang een gevoel van … wat een fascinerend beestje … maar tegelijk durfde ik er niet aan toe geven. Imkers – dat waren in mijn verbeelding oude mannen boven de 60 jaar en ze waren saai. Daar wil je niet bij horen … dacht ik. Ik zelf was net 60 jaar oud geworden.
Ondertussen blijft iets knagen. Het gaat niet goed met de bij … veel jongeren zijn geïnteresseerd …. er is een kans om de stedelijke omgevingen te veranderen …. en ik blijf maar mijmeren. Tot op een dag dat ik dacht :”ik ga ervoor”.
Het moderne imkerberoep
Alleen maar met de fascinatie voor de bij ben je er niet. Ik ben sinds 25 jaar hobbyimker met een bijenstand in een prachtig bosgebied in Vught. Hier met de bijen te werken heeft iets van meditatie. Het heeft me altijd rustig en stil gemaakt. En nu wilde ik “er voor gaan”. Waarvoor eigenlijk? Dat was me niet helemaal duidelijk. Wel dat het meer was dan wat ik tot nu toe had gedaan. Het moderne imkerberoep is in mijn beleving een beroep van mannen en vrouwen van alle leeftijden. Het is een beroep dat thuis hoort in onze moderne samenleving en het is een beroep waarin “verbinding” een belangrijk sleutelwoord is. Verbinding met de natuur (biodiversiteit) en verbinding met mensen (netwerken en eigen initiatieven). Ja – hier wil ik voor gaan.
Bijen
Op een dag dat ik voor het eerst in het openbaar hierover ging praten had ik het over “de liefde voor de bijen”. En ik was bang dat andere mensen me niet zouden begrijpen. Het is “de liefde” voor iets dat je niet goed kunt begrijpen. Hoe kan nu zo’n klein beestje een centrale rol in onze hele keten van voeding en milieu vervullen. Het is “de liefde voor de grote samenhang” … en ik mag ermee werken. Maar mijn publiek begreep heel goed waar ik het over had. Meerdere mensen kwam er naar me toe en zeiden :”dit wil ik ook …. kan ik dit leren?”.
De eerste stap is de moeilijkste. Er kwamen meer toespraken en cursussen. Scholen, bedrijven en particulieren. Het gevoel dat ik op de goede weg was nam toe. Dagelijks wordt ik verrast … door de bijen … de enthousiaste mensen … de wens om het zo “puur” mogelijk te houden …. door gemeentelijk beleid dat de bij terug wil in de stad … door imkers die er (net als ik) voor gaan … en door de vele kinderen die onze imkerij bezoeken.
Voor de kinderen hebben we imkerpakken voor kinderen laten maken. Zo kunnen we met de kinderen direct aan de bijen werken. Hele gezinnen komen en kleinkinderen met opa en oma.
Nog steeds kan ik niet helemaal goed zeggen “waar ik eigenlijk precies voor ga”. Maar ik voel dat het nieuwe beroep van een moderne imker vorm krijgt.
