Voedingsstoffen staan centraal binnen de orthomoleculaire behandelwijze. De behandelwijze maakt in veel gevallen gebruik van een voorgeschreven hoeveelheid voedingsstoffen die ver boven de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid uitstijgt. Op deze manier wordt getracht een optimale moleculaire omgeving voor het lichaam te creëren. De hoge dosis mineralen of vitaminen hebben invloed op de biochemische reacties van het lichaam en zijn daarmee uitermate geschikt om klachten en symptomen voor uiteenlopende ziektebeelden te behandelen. Het uitgangspunt hierbij is ook dat voedingsstoffen beter in de stofwisseling van ons lichaam passen dan dat geneesmiddelen dit doen.
Hippocrates
Deze othomoleculaire benadering is al eeuwenoud en stamt uit de tijd van Hippocrates. Hippocrates stelde destijds al dat alle ziekten die op basis van voeding genezen kunnen worden, op geen enkele andere wijze benaderd dienen te worden. Aangezien niet alle voedingsstoffen door middel van een dieet tot het lichaam kunnen worden genomen, zullen er aanvullende vitaminen en mineralen worden voorgeschreven. Vaak gebeurt dit in de vorm van voedingssupplementen. Hierbij is constant het uitgangspunt dat er geen middelen ingenomen moeten worden die onnatuurlijk zijn en een negatieve invloed op het lichaam kunnen hebben. De gedachte hierbij is dat het mens door de evolutie heen bekend is geraak met voedingsstoffen in tegenstelling tot door de farmaceutische industrie ontwikkelde medicijnen.