Ik durf nog niet beweren dat Corona helemaal weg is, maar het is wel duidelijk dat de tijd na Corona is aangebroken. Bubbels worden gekraakt om op te drinken met onze steeds grotere bubbel. De horeca heropent de deuren. We botsen niet meer op de grenzen van ons eigen appartement of huis, maar mogen stilaan ook weer de grens over om te genieten van Franse wijnen of de Zeeuwse zeelucht. Sociale contacten zijn weer mogelijk en ook de opdrachtgevers hebben Corona overleefd en sturen stilaan weer briefings uit.
Leven na Corona
Er is een leven na Corona. Ook al leek het bij aanvang even alsof het leven voor altijd stil zou blijven staan. Maar niets is minder waar. Corona heeft voor altijd het leven veranderd. Even in de negatieve zin, maar hopelijk komt er een vervolg in positieve zin. Corona heeft immers de pijnpunten van ons systeem blootgelegd en uitvergroot. Ouderenzorg, voedselhulp, armoede, landbouw… Nu pas wordt duidelijk dat sommige systemen veel brozer zijn dan gedacht. Van sommige wisten we dat eigenlijk al, maar was er nooit de urgentie om er iets aan te doen. Dat is er plots meer dan ooit en dat kan ik enkel maar toejuichen.
Ik voorspel verschillende tipping points de volgende jaren. Al zullen die enkel kunnen doorgaan als we ook van dit momentum gebruik zullen maken. Een voorbeeld dat me nauw aan het hart ligt: de korte keten.
Landbouwers
Tijdens Corona is bijvoorbeeld gebleken dat landbouwers die kozen om rechtstreeks te verkopen aan de consument en amper monoculturen telen het beste uit deze crisis komen. Landbouwers die hun geld op één soort inzetten, komen er dan weer het slechtste uit. Nou ja, het slechtste. Ook al raakten we een paar miljoen ton aardappelen niet kwijt aan de fastfoodsector, er is geen reden tot paniek. Er zal altijd wel ergens geld te vinden zijn nadat zulke zaken als een ramp worden aangekondigd. Europa springt bij in dit geval. Dus heel concreet wil dit zeggen dat landbouwers geld krijgen om een paar miljoen ton aardappelen te laten wegrotten, die eigenlijk gebruikt zouden worden om in andere landen te dienen als fastfood.
De korte keten
Hoe langer ik erover nadenk hoe minder logisch ik het vind. Volgens de Boerenbond zouden we trots moeten zijn op onze Belgische aardappelen waar frieten van gemaakt worden. Dat ben ik ook. Echt waar. Echte Belgische frieten. Gebakken in ossewit met verse, zelfgemaakte mayonaise. Daarvoor mag je me altijd wakker maken. Maar ik kan onmogelijk trots zijn op onze Belgische aardappelen die ze gebruiken om als veel te dunnen, slappe frieten in fastfoodrestaurants te serveren met mayonaise uit een zakje. We mogen dan nog zulke grote exporteurs zijn, het maakt me niet uit. Leg dan meer aspergebedden aan. Of plant meer aardbeien of spruitjes. Dat zijn zaken waar we ook trots op moeten zijn en die we amper exporteren. Niet dat dat moet hé, meer asperges voor mij. In elk geval hoop ik dat nu de weg geëffend is voor meer korte keten verhalen. Dat mensen de boer enkele straten verderop leren kennen. Zelf ben ik ook aan het broeden op een plan om de korte keten nog korter bij de mensen te brengen. Dat is voor iedereen een win-win situatie. Te veel tijd tijdens Corona zorgt er immers voor dat je de wereld vanuit een ander oogpunt bekijkt. Ik hoop dat ook de mensen die effectief dingen kunnen veranderen, hier de tijd voor hebben genomen. Het worden in elk geval boeiende weken, maanden, jaren.
Tot snel,
Robby Sallaets
www.groentenuitedegem.be
