De Netflix serie ‘Chef’s Table’ is een echte aanrader. Het volgt in een aantal afleveringen beroemde chef-koks, die ieder op hun eigen manier proberen de beste gerechten te maken.
Om een lekker gerecht te maken, heb je goede ingrediënten nodig. Een aantal van deze koks komt erachter dat deze eigenlijk best moeilijk te vinden zijn. Door monocultuur, gentech gewassen en het gebruik van kunstmest zijn de ingrediënten die ze gebruiken steeds minder lekker geworden. En zo beginnen ze dan hun eigen boerderij om hun eigen producten te kweken. Hierdoor worden ze eigenlijk een soort van chef’s farmers.
Intensieve landbouwmethoden hebben de grond uitgeput. Hierdoor bevat voedsel steeds minder voedingsstoffen. Soms wel 70% minder dan in de jaren ‘50. Een appel van nu is dus helemaal niet hetzelfde als een appel van 60 jaar geleden. Dat is best vreemd, eigenlijk.
Door alle foodies en aandacht voor eten is er vrij veel onderzoek gedaan naar de voedselkwaliteit van eten. Van essentiële olie ken ik dit onderzoek niet (mocht je het wel weten, dan hoor ik dat graag!). Mijn boerenverstand zegt dat als voedsel minder voedzaam is geworden, dit ook voor essentiële oliën zou moeten gelden. Lavendel uit de bergen is krachtiger dan lavendel uit de Provence in Frankrijk, omdat de planten harder moeten werken om zich staande te houden. Zouden er nu ook minder goede stoffen in zitten dan een paar decennia geleden?
Een manier om de teloorgang van ons voedsel tegen te gaan, zijn voedselbossen. De gedachte hierachter is dat de afvalstoffen van de ene plant de voedingsstoffen zijn van de andere. Lavendel en amandel gaan bijvoorbeeld goed samen. Beiden groeien beter naast elkaar, en dat zonder dat er kunstmest nodig is. Het oogsten zal een tikje minder handig zijn, maar al met al levert het voor beiden producten op met een betere kwaliteit.
Is de volgende stap dan om onze eigen farm te beginnen? Ik ga hier nog even over denken. Maar het zaadje is geplant.
Dit is een bijdrage van Jaap Spreeuwenberg van het Massagehuys.
