Februari
Dan zit ik met een onstilbare honger. Enerzijds omdat er nu echt echt écht niets meer te oogsten valt in mijn moestuin. Moest het oorlog zijn, dan bevond ik me nu midden in de Hunger Gap. De periode waarin amper nog geoogst kon worden van het land en de mensen het moesten stellen met de laatste ingekuilde aardappelen of bieten, de laatste gepekelde en ingemaakte groenten, of zoals mij, met niets. Anderzijds is er nu ook een enorme honger. Een enorme honger om er opnieuw in te vliegen in de moestuin.
Dit moet zo ongeveer de saaiste maand zijn in de moestuin. In november heb ik de hak en de schoffel neergegooid en was ik even blij dat de drukte van de moestuin ging liggen. Me even geen zorgen maken om onkruid, bemesting of al dan niet oogsten. Tot midden december heb ik gepauzeerd. Dan ben ik snel nog eens een kijkje gaan nemen om wat spruiten, boerenkool en de laatste rode biet te oogsten.
Maar nu zijn we februari. En nu kriebelt het. Het kriebelt om terug te beginnen. Twee maanden niet moestuinieren is meer dan genoeg. Een nieuw jaar, dat vraagt om nieuwe groenten, dat vraagt om meer groen op mijn veld, dat vraagt om opnieuw met mijn handen in de aarde te zitten. Ik probeer mijn enthousiasme nog wat te bevredigen door het kopen van nieuwe soorten zaad, het uittekenen van moestuinplannen en mijn nieuwsbrieven voor te bereiden van de zaadpakketjes die ik verkoop. Ook dit jaar doen er weer meer mensen mee dan gedacht/gehoopt. Als alles goed gaat, genieten een paar honderd mensen dit jaar van kilo’s groenten.
Maar dit alles is niet genoeg. Er gaat niets boven de eerste zaden in de grond steken en ze langzaam maar zeker te zien groeien. Om de eerste groenten te oogsten. Om groenten uit te delen aan andere mensen. Want ja, ik stoef graag met mijn groenten. Om eerlijk te zijn is dat ook een reden waarom dit een rotmaand is. Niet enkel kan ik door de koude nog niet beginnen zaaien en planten, ik heb ook al twee maanden groenten uit de supermarkt gegeten. En voor de mensen die een moestuin hebben en een heel jaar door het verschil proeven, jullie weten hoe groot dat verschil is.
Nog twee weken.
Zolang gaat het nog duren voor de honger ondraaglijk wordt en ik de eerste pepers, paprika’s en erwten ga voorzaaien.
Nog twee weken.
Dan ga ik weer helemaal in mijn nopjes zijn.
Dan evolueer ik helemaal mee met mijn moestuin. Hoe fleuriger die wordt, hoe meer ik ook opfleur.
Nog twee weken…
