Kinderen zijn de spiegel van de ouders
Kinderen, ze weten zó veel, ze weten zoveel meer dan jij en ik bij elkaar. We groeien op en denken meer en meer te weten. Maar de basiskennis van kinderen is zo zuiver en krachtig. We groeien wel groter, maar we verliezen daarmee ook stukjes puurheid en heldere inzichten. Gewoon omdat we meegenomen worden in het leven van alle dag.
Als er in mijn praktijk een aanmelding binnenkomt voor een Luisterkind afstemming, hebben ouders vaak vragen over het gedrag van hun kind. Aan de hand van een foto stem ik mij af op het onderbewuste van het kind. Het gaat vertellen waar het misschien last van heeft of neemt onbewust emoties over van de ouder of van de omgeving. Door in gesprek met het kind te gaan krijgen ouders inzicht, en het kind voelt zich gehoord, waardoor er onmid-dellijk rust ontstaat bij het kind die ook gelijk waarneembaar is door de ouder. Ik zal één voorbeeld van een Luisterkind afstemming vertellen in een verkorte versie, want een afstemming is vaak een aantal pagina’s.
Vraag van de ouders, zoontje Koen van anderhalf is onrustig. Bij het naar bed gaan overdag, maar ook
’s nachts. Waarom is dat?
Als ik mij op Koen afstem voel ik een wat verdrietige energie die het graag goed wil doen voor alles en iedereen in zijn omgeving. Maar het glipt door zijn vingertjes, hij kan niet alles behappen, alle prikkels ver-werken en iedereen helpen. Dat maakt hem verdrietig en weet niet hoe hij het anders moet doen.
In het gesprek dat ik met Koen heb vertelt hij mij dat als hij opstaat het al begint, hij heeft het gevoel alles wat op hem afkomt daar iets mee te moeten. Als ik hem vertel dat hij een kindje is van zijn vader en moeder, als er problemen zijn dat ze die zelf oplossen en ook de visite of de mensen buiten lossen zelf hun problemen op, jij bent kind en mag dat loslaten. Koen kijkt bedenkelijk, hij is bang dat er dan iets gebeurt en dan heeft hij niets gedaan. Door hem gerust te stellen dat hij dat echt los mag laten, wordt hij langzaam iets rustiger. Ouders mogen dagelijks benoemen dat emoties die in de omgeving zijn van het kind dat ze die mogen loslaten en terug mogen geven aan diegene waar die emotie bij hoort. Dat geeft een kind heel veel rust. In het algemeen denkt een kind heel vaak dat het hierin moet helpen, en dat moet dus niet. Verder vertelt Koen dat zijn slaapkamer raar voelt. Het is er koud, donker en klam. hij weet precies hoe hij het graag zou willen op zijn kamer, veel licht, want dan voelt het warm en veilig en is er meer rust. Hij wil heel graag een vrolijke kamer, gele gordijnen en zijn bedje op een plekje dat hij de deur kan zien. Hij wil het zo graag goed doen en helemaal niet huilen als hij ’s nachts wakker schrikt, hij wil het goed doen voor papa en mama.
Het gesprek met Koen gaat zo nog even verder, het gaat over zijn speelgoed dat niet op zijn slaapkamer ligt en hij vraagt nogmaals of hij echt niet moet helpen. Door hem gerust te stellen dat hij kind mag zijn en niet hoeft te helpen, maar het ook uitgebreid te hebben over zijn kamertje die hij graag licht en vrolijk ziet. Zijn speelgoed om zich heen, die op hem liggen te wachten als hij geslapen heeft. Dat alles zorgt ervoor dat ik een stralende Koen achter laat. De afstemming stuur ik naar de ouders waar ik later terugkoppeling op krijg, dat ze gelijk aan de gang zijn gegaan en dat Koen een topdag en nacht heeft gehad.
Voor meer informatie zie de website http://neipraktijkzon.nl/
