Wow… wat een jaar

Dit jaar is echt voorbijgevlogen. Er zijn zoveel dingen anders vergeleken met exact een jaar geleden. Het is zelfs allemaal heel moeilijk te vatten in één blogpost. Er zijn dit jaar heel veel goede en heel veel slechte dingen gebeurd. Het was vooral een jaar waarin ik mezelf heb leren kennen. Dat ik beter weet wat ik vooral niet wil. Het was een jaar dat ik niet elk jaar ga hebben. En maar goed ook.

2019

Oké, moeilijk te vatten in één blogpost, maar ik probeer in enkele zinnen de essentie mee te geven: zelfstandige geworden, een relatie van 10 jaar op de klippen zien lopen, het contract met mijn grootste klant (als zelfstandige) zelf stopgezet omdat ik niet wil werken met mensen die geld op de eerste plaats zetten, een geweldige nieuwe lief gevonden, een boek uitgebracht en nog eentje geschreven welke volgend jaar uitkomt, mijn hond na 14 jaar moeten laten inslapen, mijn huis verkocht en een appartement gehuurd waar ik me maar niet in kan thuis voelen, geweldige opportuniteiten van andere werkgevers gekregen, in mijn eentje de hele papierwinkel, huishouden en een kind bolwerken, datzelfde kind ook wel een echt klein vrouwtje zien worden, meer gehuild dit jaar om zowel goede als slechte dingen dan de voorbije 33 jaar samen…

Goede en slechte ervaringen rijker

Zonder in detail te treden een vrij bewogen jaar. Een jaar dat aanvoelde alsof het een maand duurde maar me tegelijk wel 10 jaar ouder heeft gemaakt. Een jaar dat ik nooit meer opnieuw wil meemaken. Ik hou wel van wat deining op de zee. Van een onverwachte golf die maakt dat je je even schrap moet zetten en tegelijk voor een kriebel in de buik zorgt. Van een golf die ervoor zorgt dat je voelt dat je leeft. Dit jaar waren er iets te veel golven. Ik werd er zeeziek van.

Voor de eerste keer in mijn leven had ik een paar keer het gevoel dat het te veel was. Dat ik niet goed meer wist hoe ik het hoofd boven water moest houden. Maar telkens slaagde ik erin. En dat is misschien wel de grootste verwezenlijking dit jaar. Hout vasthouden weliswaar, we zijn nog maar begin december wanneer ik dit schrijf. Er kan nog veel gebeuren. Dit jaar heb ik dan ook niet veel voornemens.

Voornemens voor 2020

Het enige waar ik aan kan denken is een kalm jaar. Een beetje structuur. En misschien een nieuw, echt thuis. Wie weet wel met die nieuwe, geweldige vriendin. En een nieuwe hond. Wie weet. Het zou zomaar even kunnen. En dat dat kleine meisje van mij nog maar even klein blijft. Het gaat allemaal al zo snel. Voor je het weet is er een jaar voorbij en zit je aan de toog je voorbije jaar samen te vatten. Maar goed, die laatste dingen dat zijn geen voornemens meer. Dat zijn dromen. En die zijn misschien nog wel belangrijker dan voornemens. Voornemens sneuvelen tot in 87% van de gevallen begin februari. Dromen blijven duren.

Ik wens iedereen dan ook veel dromen in het nieuwe jaar. Misschien komen ze niet allemaal uit, maar dan droom je snel iets anders. Het maakt allemaal niet zoveel uit. In een jaar kan veel gebeuren. In 10 jaar ook. Dromen kunnen veranderen.

Volgende keer schrijf ik wel weer iets leuks over eten, groenten kweken of iets duurzaams. Mijn primaire behoeften lagen de laatste maanden ergens anders. En dat is oké. Soms loont het wel eens de moeite om aan mezelf te denken. Daar wordt dan weer iedereen rondom mij beter van. Denk ik.

Robby Sallaets